Cookievoorkeuren
InstellingenIk ga akkoord

“Toen realiseerde ik dat dit echt mijn laatste kans was”

Ik heb Lesley leren kennen tijdens op onze stand tijdens de onderwijsbeurs in Zwolle 8 oktober.  Samen met een aantal andere leerlingen en docent Koen van Oort (ROC Aventus te Apeldoorn) hielp Lesley mij met het vak te promoten vanuit de campagne Meubelmakerworden.nl.

Hoewel de beurzen altijd hectisch zijn, lukt het soms even met elkaar in gesprek te gaan. Lesley vertelde namelijk dat zij een zoon heeft. Ik was me er al van bewust dat ze iets ouder was dan de andere leerlingen en ik was gelijk benieuwd. Hoe ze dit allemaal doet, kind grootbrengen, opleiding volgen en zien rond te komen. Ze lachte en vertelde dat dit niet de eerste opleiding was, dat ze er al meerdere had gedaan. Toen wist ik dat ik haar wilde interviewen en ze wilde daar gelukkig aan meewerken.

Gezien de afstand besloten we via teams af te spreken. Ik vroeg hoe het met haar ging en ze keek zorgelijk. Het loopt allemaal niet zo lekker met haar zoon Jayno (9 jaar) op school en daar heeft ze veel zorgen over. We hebben hier nog even over doorgepraat, vervolgens vroeg ik naar haar verhaal.

Een beetje ongemakkelijk lachend vertelt ze mij dat ze op de middelbare school veel spijbelde, vooral druk met andere dingen was. “Ik was gewoon een echte puber” verklaart ze. Uiteindelijk wilde de nieuwe school haar nog een kans geven, echter daar moest ze wel een contract voor tekenen. “Toen realiseerde ik wel dat het echt mijn laatste kans was” voegt ze eraan toe. Ze besloot er voor te gaan tot ze op haar 17e zwanger werd. Ze keek er als een berg tegenop om dit tegen haar mentor te vertellen. Echter, de mentor reageerde heel gaaf en positief, hij steunde haar door dik en dun. Door de zwangerschap en het feit dat haar kindje te vroeg geboren werd, heeft ze heel veel lessen gemist en toch slaagde zij voor haar mavo examen. “Vraag me niet hoe” zegt ze lachend. Ik vertel haar dat ik het ontzettend knap van haar vind, zo jong zwanger, ondertussen een examen en het toch maar allemaal doen. “Mijn moeder was wel een enorme steun, zonder haar was het me niet gelukt” voegt Lesley er aan toe. “Ook mijn mentor ben ik dankbaar voor zijn hulp, zulke mensen heb je echt nodig in het leven”.

Met haar mavo diploma op zak wist de kersverse moeder dat ze iets wilde gaan doen voor tienermoeders en besloot de mbo opleiding Maatschappelijke dienstverlening niveau 4 te gaan doen. Dit veel enorm tegen, de opleiding was zwaar, het was een moeilijke tijd voor Lesley waardoor ze weinig op school was. Ook de school kon weinig begrip opbrengen voor haar situatie en is ze min of meer weggestuurd. Nu realiseert Lesley zich dat de opleiding helemaal niet bij haar paste. Inmiddels 18 jaar jong, geen leerplicht meer en toch vastbesloten een opleiding te willen doen voor haar toekomst.

Uit een beroepskeuzetest kwam uit dat Lesley in de wereld van techniek paste, autotechniek in dit geval. Om niet weer teveel druk te hebben besloot ze in te stappen op niveau 2, ze vond de opleiding wel leuk en toch had ze niet het idee er echt verder in te willen. Toch beviel haar het idee wel dat ze haar eigen auto kon maken en repareren. Na 2,5 jaar haalde ze haar diploma, dit kwam mede door een ontzettend leuk stagebedrijf waar ze ook echt de auto’s leerde repareren en regelmatig grote klussen mocht doen.

Vervolgens besloot Lesley niveau 4 erachteraan te gaan doen. Dat viel tegen, ze kwam moeilijk door de stof heen. Ook was ze bang voor haar praktijkleraar. “Ja echt belachelijk” vertelt ze lachend, “die man was kleiner dan ik”. Ze kan het nu wel verklaren, de leraar was heel dominant, daarentegen was ik heel onzeker en die combinatie maakte het dat ik altijd het gevoel had dat ik dom was”. Op een gegeven moment startte de school met een programma Techfunity (https://www.aventus.nl/techfunity), hierbij is het doel dat de leerlingen zelf ontdekkend leren waarbij de focus op de praktijk ligt. Lesley besloot hier aan mee te doen. Techfunity was wel een nieuw project, daardoor was er weinig geregeld en ontbraken er veel middelen om de leerlingen voor te bereiden op de examens. Hiervoor moesten de leerlingen weer terug naar de reguliere opleiding. ”Het bijzondere is dat dezelfde praktijkleraar waar ik zo bang voor was mij hier doorheen heeft gesleept. Hij was heel geduldig en heeft me veel dingen meerdere malen op verschillende manieren uitgelegd waardoor ik het wel begreep.” Legt Lesley uit. Ik vroeg haar of ze nog naar deze praktijkleraar heeft uitgesproken dat ze ooit bang voor hem was. Ze vertelde dat ze dat gesprek zeker hebben gevoerd en bleek dat de leraar die tijd een moeilijke periode doormaakte en ook dat heeft invloed gehad.

Voor haar stages ging Lesley enthousiast aan de slag bij verschillende garages, echter daar gebeurde steeds hele vervelende dingen met haar mannelijke collega’s. Tot de maat vol voor haar was. Vlak voor ze haar diploma haalde is ze gestopt vanwege het zoveelste incident. “Ik snap wel waarom sommige vrouwen dat vak niet in willen” zegt ze.

Die zomer had Lesley een “pipowagen” bed gemaakt voor haar zoontje. “Ik vond dat hartstikke leuk om te doen en ik realiseerde me dat ik daar verder in wilde”. Lesley besprak dit met haar praktijkleraar van autotechniek en hij bracht haar in contact met Koen van Oort, docent Meubel & Interieurbouw bij het ROC Aventus. “Het was een ontzettend leuk gesprek en ik mocht aansluiten bij de opleiding, ook al was er eigenlijk geen plaats meer” vertelt ze lachend.

Ze besloot de BOL opleiding meubelmaker/interieurbouwer niveau 3 te gaan doen. Uiteraard kreeg ze vrijstelling voor de reguliere vakken. Die had ze allemaal al behaald. Wel stelde zichzelf de eis de opleiding in 2 jaar te doen. Ze heeft de theorie er echt ingestampt. Toen speelde de onzekerheid weer bij Lesley op, ze begon zich vaker ziek te melden omdat ze echt last van faalangst had. Toen kwam corona er bovenop, haar zoontje was vaak ziek en ze maakte zich ook zorgen om haar moeder. Toch besloot ze zichzelf aan te pakken en wel haar stage te gaan volgen. Haar eerste stage was bij Blokschaaf Meubelmakerij in Apeldoorn. Haar begeleider, Eric Buitenhuis was heel geduldig en relaxed. Hij gaf haar vrijheid en nam haar mee naar klanten om daar het montagewerk te doen. “Dat was wel echt heel fijn, door hem kreeg ik zelfvertrouwen” vertelt Lesley.

Tijdens haar laatste stage bij Kloppenberg in Twello leerde Lesley ook het vak meubelspuiten. Dit ging zo goed dat ze haar graag hadden willen houden na het behalen van haar diploma. Toch wil Lesley meer dan alleen maar meubelspuiten.

Op dit moment volgt Lesley de opleiding ondernemend meubelmaker niveau 4, deze opleiding wil zij afmaken en dan lekker aan het werk in deze branche. “Wel wil ik dan voor een klein bedrijf werken” merkt ze op. “Ik voel me niet op mijn gemak in een grote groep en daarom werkt een klein bedrijf beter voor me”.

We praten nog wat na en ik vertel haar dat ik het heel knap van haar vind, een kind grootbrengen verschillende opleidingen volgen, persoonlijke obstakels aangaan, terwijl ze zelf nog de route naar volwassenheid moest volgen. En nu al 4 diploma’s op zak en de 5e komt eraan.

 

#trots #meubelmakerworden #andersisookgoed